The Fall of Thorns 2: Austin McClennan

“WOW, NAWALA ka nang halos isang buwan. And now you’re saying that you’re getting married and that you’re pregnant? That was… fast,” gulat na sinabi ni Maggy kay Radha.

Pinuntahan siya nito sa opisina niya at niyayang sumama rito sandali. Dahil tapos naman na ang mga gawain niya roon ay nag-undertime na lang siya at sumama na rito. Tutal ay matagal-tagal na rin silang hindi nagkikita at nakakapag-usap ng kanyang sidekick.

Radha was blooming. Kabaliktaran sa nakita ni Maggy na itsura ng babae noong sunduin siya nito at ni Yalena sa mansiyon ng mga McClennan noon. Puno ito ng guilt noon sa nangyari sa kanya. Paulit-ulit nitong sinisi ang sarili kahit na noong panahong naibalik na sa kulungan sa Nevada ang dating live-in partner nito. Pero ngayon ay mukhang maayos na ito.

Bago nagpaalam sa kanya noon si Radha ay siniguro na muna nito na tapos na ang mga ipinapagawa niyang researches. At ngayon nga ay gusto na daw nitong tumigil sa pagtatrabaho para mapagtuunan ng pansin ang magiging pamilya nito. Marami na ring pinagdaanan si Radha. Maggy knew that it was wrong to feel envious but she just could not help feeling that way. Pilit na binalewala niya ang negatibong nararamdaman.

“So, who’s the lucky guy?” tanong ni Maggy habang nagmamaneho ito.

“Si Baron, Ma’am. Nakilala ko siya dahil sa inyo.” Sinulyapan siya ni Radha at mayamaya ay nangingislap ang mga matang nginitian siya. “Siya ang may-ari ng bar kung saan kayo unang nagkita ni Sir Austin, Ma’am. Siya rin ang pinagkuhanan ko ng ilang mga impormasyon tungkol kay Sir.” Tumawa ito. “Utang ko sa inyo kung bakit ko siya nakilala, Ma’am. Kung hindi ninyo ako inilayo sa buhay ko noon, kung hindi ninyo ako binigyan ng trabaho, wala sana ako dito ngayon. Hindi sana ako ganito kasaya ngayon.”

Natigilan si Maggy. Ano ba ang dapat niyang sabihin sa mga ganoong pagkakataon? How should someone as miserable as her respond to other people’s happy remarks about their lives?

“Iyon ang dahilan kaya gusto kong ibalik ang pabor, Ma’am. Gusto ko rin kayong makitang masaya.” Narinig niya ang pagbuntong-hininga ni Radha sa muli niyang pananahimik. “`Baba na tayo, Ma’am. May gusto akong ipakita sa inyo.”

Muling natigilan si Maggy. Ni hindi niya namalayan na huminto na pala si Radha sa pagmamaneho. Bumaba na ito ng kotse. Nasorpresa siya nang makitang sa simbahan sila papunta. Sa loob ng ilang sandali ay nanigas ang kanyang mga binti. Tinalikuran niya na ang Diyos noon pero hayun siya ngayon at nasa kaharian Nito. Mariing kinagat niya ang ibabang labi. Can she dare make it inside the church without burning?

“Ma’am, pumasok na tayo.” Nanlamig ang mga palad ni Maggy nang bigla na lang siyang hilahin ni Radha papasok sa simbahan. “Dito ko gustong magpakasal,” para bang puno ng pag-asang sinabi pa nito. “At dito ko gustong makapag-usap tayo nang masinsinan.”

Walang katao-tao sa loob ng simbahan.

“D-dito na lang… t-tayo,” mahinang sinabi ni Maggy at naupo na sa huling hanay ng mga upuan na unang bumungad sa kanya sa pagpasok niya roon. She needed to rest her knees badly.

Sa isip ay parang bigla niyang narinig ang sermon ng kanyang mga magulang.

“MAGGY, gumising ka na. Mahuhuli na tayo sa misa,” naalala niyang sinabi ng ina habang pilit na ginigising siya noon. “Come on, honey. Get up.”

Nagkunwari si Maggy na walang narinig sa halip ay nagtalukbong pa ng kumot. Inaantok pa siya. Nagbabad siya sa telepono noong nagdaang gabi sa pakikipagkwentuhan kay Clarice. Dahil maagang natulog ang kakambal ay si Clarice ang naging kakulitan niya. “Kayo na lang, Mom. Inaantok pa po ako at—”

“Our Lord God died for us, Maggy and the least we could do is—”

“I know, I know.” Kahit namimigat pa ang mga talukap ay sinikap dumilat ni Maggy, mayamaya ay tuluyan nang bumangon. “The least we could do is to serve Him, believe in Him and live for Him.” Iyon ang paboritong linya ng mga magulang. Nakabisado niya na iyon sa katagalan sa kauulit ng mga ito tuwing pinagsasabihan sila ng kakambal tungkol sa pagsisimba.

ina. Nagpunta ito sa kanyang closet at namili ng isusuot niya habang patuloy pa rin ito sa pagsasalita. “Katulad nga ng sinabi ng Papa mo, hindi dapat dumating ang pagkakataong mananawa ka nang mabuhay para sa Kanya, na bibitaw ka sa mga pangako Niya. Because His plans are always

ng muling paghihikab. “Paano ang mga taong namatay dahil sa bagyo? Paano ang mga

giyera sa ibang panig ng Mindanao nang mga sandaling iyon. “Is hurting people by taking away the love of their lives a part of

ang gawin nila ay mamamatay pa rin sila. Dahil nangangahulugan iyon na tapos na ang misyon nila sa mundo. Pinoprotektahan ng Diyos ang Kanyang mga anak, iyon ang dahilan

ng nangyayari sa buhay ng tao ay may

Pero ngayong naranasan niya na ang “bagyo” na sinasabi ng ina at naalala niya ang mga linya nito noon, hindi niya alam kung ano ang unang bagay na iisipin. Kung tunay ngang hindi nagpa-power trip ang Diyos at ang lahat

Napatitig si Maggy sa imahen sa kanyang harap. What do You want me to

“Ipinabibigay nga pala ito sa

Radha ang ilang photo albums. Bahagya mang kumupas ang kulay ay tandang-tanda niya pa rin ang mga iyon. Muntik nang magbuwis ng buhay ang kanyang ama para

“Na-recover ang mga ‘yan sa bag ninyo noong araw ng aksidente. Ma’am Clarice kept them and

your sister to have them. I want you to remember our happy and solid moments together.” Nag-init ang mga mata ni Maggy nang maglaro sa isipan niya ang paalala na iyon ng ama noong gabi bago ito binawian ng buhay. “Kung sakali mang may mangyari,

ang pagbuhos ng mga alaalang iyon sa

Why… Why do I have to remember them

sa mga McClennan, Ma’am. Dahil sa totoo lang, hindi ako naniniwala sa paghihiganti. I don’t believe we can find success or gain something from revenge. Determinadong-determinado kayo na pabagsakin ang isang tao kaya nanahimik ako. What

you ever stop to wonder for a moment?” Nilingon siya ni Radha. “Kung itinuloy ninyo ang plano,

“Hindi mo

one, Ma’am. Kapag nga naman namatay na si Benedict, bawi na kayo. Patas, kumbaga. Pero ano na pagkatapos? You will

si Radha. “He made you fall in love, eventually stopping the plan, stopping you from getting blood on your hands. You know what I think? Sa tingin ko ay hindi n’yo talaga minahal si Sir Levi dahil hindi niya kayo nagawang pigilan sa plano n’yo `di tulad ni Sir Austin, the man you obviously love and the man who loves you just as much.” Hinawakan nito ang mga kamay niya. “Mahirap ang pinagdaanan ninyo at

“Radha,

“For sure, they would want you to move on and be happy,” parang walang narinig na pagpapatuloy ni Radha. “I’m sure they would want you to love… regardless of who you fall in love with. And I’m sure they wouldn’t mind having Sir Austin

dapat pinaghihintay ang pagmamahal na wagas, Ma’am. Nasasayang ang oras. Iyon ang isa sa mga bagay na na-realize ko. So, let’s put it this way. Nakikita n’yo ang altar na ‘yan?” Itinuro ni Radha ang altar. “What if Sir Austin finally decided to sign the annulment papers? What if he falls in love again and waits for someone else at the altar? Makakaya n’yo ba iyon, Ma’am?” Tumaas ang

sinabi ni Radha pati na ang mga paalala sa kanya noon ng kanyang mga magulang. Hindi na siya

words never left

kayong kapatid, Ma’am. Kayo ang paraan ng Diyos para iligtas ako sa kamiserablehan ilang taon na ang nakararaan. At gusto ko rin kayong maging masaya gaya ng mga magulang n’yo na alam kong iyon din ang hinihiling para sa inyo ni Ma’am Yalena. For once, choose

out loud, Radha,” frustrated nang sinabi ni Maggy. Bahagya niya pang iniuntog ang noo sa manibela. “Get out of my head.” Ilang sunod-sunod na mararahas na paghinga ang pinakawalan niya. Pakiramdam niya ay nakabitin sa ere ang kanyang puso dahil hindi siya makabuo ng desisyon na alam niyang habang-buhay na posibleng makaapekto

si Austin… ang kanyang asawa. Hindi niya na maitatanggi pa ang init na bumangon sa kanyang puso. Wala sa loob na pinaandar niya ang sasakyan. Saka lang niya namalayan ang malakas na pag-ulan sa

ay natanaw na ni Maggy ang condominium building. Pero nasorpresa siya nang may iba pang matanaw… ang kotse ni Austin. The man had been staying in Nevada for almost a month now. Kahit madalas niyang nakikita ang asawa ay pinanatili nito ang distansiya sa

Nasa bulsa ng leather jacket ni Austin ang mga kamay nito na para bang sadyang hinihintay ang pagdating niya. Nag-unahan sa pagpatak ang kanyang mga luha nang mukhang napansin na ng asawa ang kotse niya. Dahil hindi tinted ang sasakyan ay malaya nilang natitigan ang isa’t isa. Sa kauna-unahang pagkakataon mula nang manumbalik ang kanyang alaala ay

her despite the constant pain that she was bringing to him. Kinalimutan ni Austin ang buhay nito sa Pilipinas at lakas-loob na sinundan

Benedict. Malinaw na iyon sa simula pa lang. Hindi niya nga lang agad na nakita. Minahal siya ni Austin. At si Benedict, anuman ang ginawa nito noon, pagdating ng araw,